ویحک ای مرغ آسمان پیمای

از بر بام آسمانت جای

تو همایی که گفته اند از پیش

که هما آیتی بود ز خدای

میغ پیکر یکی هیونی تو

سر میغ سیه سپرده بپای

سایه افکن به ما که سایهٔ تو

بس مبارک بود چو فر همای